De moskee in Nando

Nando heeft een speciale status vanwege de unieke moskee die zich in het centrum van het dorp bevindt. De moskee is gebouwd in de twaalfde eeuw en vertoont een geheel andere stijl dan de welbekende West-Afrikaanse traditionele moskeearchitectuur. De buitenkant van de moskee vertoont grote gelijkenis met de Dogonarchitectuur, terwijl aan de binnenkant de muren zijn gedecoreerd met islamitische thema’s uit de koran. Kolommen zijn geïntegreerd in de gevels en op de hoeken zijn deze, in aansluiting op het dak, bekroond met meerdere spitsen. In dezelfde stijl omringt een lage muur met boogvormige ingangen en spitse kronen, het gebouw. Achter de moskee bevindt zich een kleine koranschool die ook deel uitmaakte van de eerste restauratie.

De moskee moet elk jaar onderhouden worden. Een regelmatige leembepleistering is niet alleen nodig voor de algehele sterkte van de constructie, maar ook om het gebouw stabiel en beschermd te houden.

Bij de restauratie van de moskee ging het om een systematische toepassing van leembepleistering, die door de zware regen en het gebrek aan onderhoud verdwenen was. Voor een goed resultaat was de kwaliteit van de klei belangrijk, deze heeft tijd nodig voor de fermentatie en de toevoeging van additieven zoals ezelmest en wilde druiven. Dit voorkomt scheuren in de nieuwe leemhuid waardoor de bescherming tegen regen verloren gaat. Door verbeteren en opfrissen van de lokale kennis kan de kwaliteit van de restauratie op een hoger plan komen.

De belangrijkste rol in de restauratie wordt vervuld door de inwoners van het dorp. Ongeveer 60 mensen zijn betrokken bij de restauratie, waar iedereen een eigen rol heeft. Sommigen verzamelen de juiste banco (modder), sommige werken aan het mengsel en het voorbereiden van de leem, de vrouwen zorgen voor het water en anderen zijn verantwoordelijk voor het pleisterwerk.
Tijdens de restauratie wordt de lokale gemeenschap begeleid door ADI en het toezicht van Boubacar Kouroumanse (de expert van Djenné), waardoor hun bewustzijn van de historische, sociale en culturele waarden van het erfgoed wordt vergroot.