Gonny van Stigt, Grande Maman van Stichting Partners Pays-Dogon en grondlegger van de Stichting Dogon Onderwijs en Stichting Dogon Vrouwen Initiatief, is op 19 december 2020 overleden. ‘Mijn doelstelling is liefde geven en delen met anderen’. Met deze zin omschreef Gonny haar inzet voor Stichting Dogon Onderwijs (SDO), een stichting die zij in 1995 samen met haar man Joop van Stigt oprichtte: ‘De liefde bestaat uit liefdevolle kleinigheden. Daarom zet ik mij in voor de doelstelling van Stichting Dogon Onderwijs. Voor de kinderen in Dogonland bouwen we scholen waarmee we zorgen dat jongens en meisjes opgeleid worden voor diverse beroepen zodat zij een kans hebben op een goede toekomst’.
In 2009 richtte Gonny, samen met haar dochter Jacqti, de Stichting Dogon Vrouwen Initiatief (DVI) op. Het was een langgekoesterde wens van Gonny om juist ook de vrouwen in Pays-Dogon te ondersteunen: ‘Ik geloof dat als vrouwen de kans krijgen, ze niet alleen hun eigen leven verbeteren, maar ook dat van hun gezin en van de gemeenschap’. In haar werk voor SDO, DVI en later PPD, kwamen drie kenmerken van Gonny samen. In de eerste plaats de liefdevolle moeder met overlopend hart voor haar eigen kinderen en kleinkinderen. Een liefde die zij met groot gemak doorvertaalde naar ‘la grande famille’ in Mali en naar de vrijwilligers in Nederland die zich in de loop der jaren bij het werk aansloten.
Daarnaast was Gonny ook de zakelijk motor achter al het werk. Als accountant beheerde zij de financiële administratie van Bureau van Stigt en SDO en zorgde zij dat, naast een indrukwekkende inzet van privémiddelen, steeds meer externe fondsen en particuliere donateurs het doel in Mali gingen ondersteunen. Geen mogelijkheid werd onbenut gelaten om mensen te betrekken. Op feesten en verjaardagen werd een bijdrage gevraagd en in het souterrain op de Herengracht – het door Gonny zelf opgezette Atelier 408 dat gratis ruimte bood voor kunstexposities – werden regelmatig tentoonstellingen, bijeenkomsten en verkopen georganiseerd om weer een school of waterput in Mali te bekostigen. Het leverde haar in Mali de eretitel ‘Ministre de Finance’ op. Haar man Joop mocht dan vaak wilde plannen hebben maar ook hij wist: ‘zonder goedkeuring van onze Ministre de Finance beginnen we niets’.
Haar derde kenmerk, een groot geloof in de kracht van vrouwen, kreeg alle ruimte in het Dogon Vrouwen Initiatief. Gonny was hierin zelf een groot voorbeeld voor iedereen die meedeed. In tijden dat het zeker nog niet gewoon was in Nederland, had Gonny zich opgewerkt tot accountant en daar waar andere vrouwen traditioneel thuis bleven, richtte zij samen met Joop een architectenbureau op en bleef zij tot op hoge leeftijd gewoon aan het werk. Dat zij in DVI nauw samen kon werken met haar dochter Jacqti ervaarde zij als een groot geluk. Ze vond het heerlijk om samen met Jacqti nieuwe projecten op te pakken en genoot van het idee dat de Dogon vrouwen, dankzij DVI en de tomeloze energie van Jacqti en Saïdou, de kans kregen om zich verder te ontplooien.
De nalatenschap van Gonny in Mali is enorm. Samen met Joop, Jacqti en Jurriaan legde zij de basis voor wat grote en duurbetaalde organisaties een ‘regionaal ontwikkelingsprogramma’ zouden noemen. Als we Gonny daar aan herinnerden dan reageerde zij altijd nuchter: ‘Oh is dat zo? Dat zegt me niets, wij doen gewoon’. Tientallen scholen, waterputten, lerarenwoningen, twee technische scholen, een leiderschaps- en microkredietprogramma voor vrouwen, praktijkopleidingen, gezondheidsklinieken; de lijst van cruciale investeringen in Pays-Dogon is eindeloos.
Het was Joop die, via Herman Haan, voor het eerst in Mali belandde en getroffen werd door de betoverende cultuur en architectuur. Het was ook Joop die vaak de blikvanger was van de stichting maar het was Gonny die, stevig aan zijn zijde, de humoristische, sterke en bescheiden kracht was achter al het werk. Over de noodzaak om te delen met anderen en terug te geven aan Pays-Dogon, het land waar zij beiden ook zoveel geleerd hadden, waren Joop en Gonny het volledig eens. Dat het bouwen van een eerste waterput en school uiteindelijk zou resulteren in de oprichting van Association Dogon Initiatives (2011) en Partners Pays-Dogon (2017) vond Gonny een mooi resultaat. Evenals het feit dat in de loop der jaren steeds meer vrijwilligers actief werden voor dit doel. Dat het werk in Mali ook na het verlies van Joop en Jacqti, onder leiding van Jurriaan en samen met haar ‘Malinese zonen’ Amatigue en Saïdou, werd doorgezet was voor Gonny een grote geruststelling. Lange tijd bleef zij ook zelf nog actief voor de stichting. Als er een donatie binnenkwam dan was het Gonny die gulle gevers een persoonlijk bedankje stuurde en waar zij kon bleef zij mensen interesseren en motiveren om mee te doen. Haar persoonlijke investering in alle Malinese projecten heeft een blijvende verandering teweeggebracht.
Voor al haar liefdevolle werk, haar inspiratie, humor en niet aflatende ondersteuning zijn wij Gonny heel veel dank verschuldigd. Met trots en grote dankbaarheid vervolgen wij haar weg. Op haar basis van liefde bouwen wij voort in Nederland en in Mali.
Lieve Gonny we gaan je enorm missen.
La Grande Famille ADI en PPD
