Het gaat goed met de Blauwe Pomp. Nadat er maanden geen pomp was geplaatst hebben we besproken wat de problemen waren en het concept aangepast. Het pijnpunt voor de dorpen was dat zij voor de pomp moesten betalen, maar de watervoorziening is een taak van de overheid en daar hoeft een dorp niet voor te betalen. Nu plaatsen we de pomp om niet maar wel met een onderhoudscontract waarvoor de dorpen betalen. Sinds 1 september zijn er 12 pompen geplaatst: nummer 14 tot en met 25. We waren bij de installatie van de drie laatste pompen. Het is een plezier om te zien hoe geroutineerd dat gaat en met welk gemak problemen worden besproken en opgelost.
Moise Sagara is nu ongeveer een jaar de projectleider. Het is een jonge man van weinig woorden maar met veel technisch inzicht. Het is een man die zich nog verder kan ontwikkelen. Samen werken we aan waterplannen voor de dorpen. In zo’n plan wordt de watersituatie in beeld gebracht: aantal gebruikers, aantal werkende en niet werkende putten en pompen, de behoefte aan water: drinkwater, huishoudwater, water voor tuinen en voor vee. Tenslotte doen we een voorstel om de watersituatie te verbeteren. Als dat met een Blauwe Pomp kan, kunnen we die installeren.
Opvallend is dat er bijna altijd een watertekort is. Soms zo groot dat je niet snapt dat er nog gewoond kan worden. Ook bijna altijd blijkt er een put of boorgat te zijn waar voldoende water in zit maar waar een pomp ontbreekt of kapot is. Dat betekent dat we een oplossing kunnen bieden.
Een pomp is mooi maar in grotere dorpen onvoldoende. Een projectvoorstel om ook watertorens te kunnen bouwen is geselecteerd door het fonds van het watermerk Marie Stella Maris: ‘drink water, geef water!’ Als alles goed gaat kunnen we in 2019 met dat geld ook watertorens met pompen op zonne-energie gaan bouwen.
