Training van leerkrachten
Er gebeurt veel op het gebied van taalonderwijs in Pays Dogon. Leerkrachten van 42 scholen zijn volop bezig om de taalbenadering Les Mots Imprimés in praktijk te brengen. Ook directeuren van een aantal scholen hebben zich in deze methode bekwaamd. Onder de opgeleiden zijn er 30 experts geworden, ze noemen zich Baranè, ( in Dogon: Vriend ) en ze staan hun collega’s bij wanneer er problemen zijn in de praktijk. Onze onderwijscollega’s van ADI en inspecteurs van de overheid inventariseren en evalueren de opbrengsten. Dit materiaal is belangrijk voor de cursussen van het volgend jaar. De gehanteerde gids die bij de opleiding gebruikt wordt, is in 2017 ook vertaald in Dogon. Nu kunnen de alfabetiseurs van de vrouwengroepen ook volwaardig getraind worden. We ervaren betrokken leerkrachten die blij zijn met pedagogische en didactische aanwijzingen die ingebed zijn in deze manier van taalverwerving : door een betekenisvolle inhoud aan te bieden en veel met elkaar te praten maken leerkracht en kind het beter! Omdat we niet leidend zijn maar volgend in het nemen van vervolgstappen zijn we blij dat er dit jaar nieuwe initiatieven op het gebied van onderwijs zijn bijgekomen. De correspondentie tussen klassen in Nederland en Mali en de aanleg van educatieve schooltuinen zijn gestart.
Correspondentie
Deze maand schrijven Nederlandse kinderen opnieuw brieven naar scholen in Mali, naar kinderen in de Dogon. De onderwijs projecten van Association Dogon Initiative werken aan betere schrijfvaardigheid. Schrijven over wat je meemaakt en waarover je nadenkt helpt daarbij. Gelezen en begrepen worden door andere kinderen ook. De cultuur projecten van ADI hebben tot doel het restaureren en bewaren van het erfgoed. De scholen in het programma van ADI leren de kinderen het belang van het bewaren van de eigen cultuur. De jongeren leren de oude restauratie technieken weer van de ouderen uit hun dorpen. De correspondentie gaat daarom deze keer over dierbare voorwerpen waar een verhaal aan gekoppeld is. Spullen die betekenis hebben voor jezelf en bewaard worden in de familie. Waar bewaren jullie dierbare spullen? Hebben jullie ook iets thuis dat heel oud is? Vijf Nederlandse klassen zijn de correspondentie daarover net gestart. In januari hopen ze brieven uit Mali terug te krijgen
De brieven met verhalen en tekeningen worden verstuurd via de digitale snelweg. Met veel vragen zoals:
Heb jij ook iets bij je gehouden omdat het veel voor je betekende?
Een ketting met een groene steen, die gaf mijn broer aan me omdat het helpt tegen mijn allergie. Hebben jullie ook zulke kettingen?
Deze oude munten bewaar ik in een glazen pot. Hoe heet jullie geld eigenlijk?
Mijn tanden die ik gewisseld heb bewaar ik in een kastje. Heb jij ook een tand bewaard?
De as van mijn opa is nu op de begraafplaats in Spanje.
Mijn lievelingspen waarmee ik altijd goede cijfers haal bij de schooltoetsen.
De boekjes die ik kreeg bij de dood van mijn oom. Ze zijn nu heel belangrijk voor mij.
Dit is het schilderij van mijn over-groot-opa, waardoor ik veel over hem te weten kwam.
Mijn knuffel aapje uit Suriname, dat ik kreeg van mijn vader. Hij woont daar.
Mijn over-groot-vader maakte een houten eend voor me. Hebben jullie ook houten beelden?
Maar ook vragen als: Kunnen jullie ook wandelen op straat, of is dat te gevaarlijk?
Hebben jullie daar telefoons? Is jullie school groot? Wonen jullie in de woestijn?
Hoe is het leven daar? Regent het veel bij jullie? Welke dieren zijn er te zien?
Hoe is de natuur in Mali? Gaat het goed bij jou thuis? Verzamel je ook iets, zo ja, wat dan?
Ik zou graag antwoord willen op deze vragen?
Bedankt dat je de moeite nam om me te lezen.
