In november was ik weer in Mali voor SDO. Het was vrolijk, veilig en boeiend als altijd. Als er al ongeregeldheden zijn, dan zijn die ver weg van Mopti en de Dogon. Er wordt gewerkt aan een nieuwe weg naar Sangha en aan een waterleiding in Sangha. Dus ook anderen dan wij zitten niet stil.
De nieuwe weg naar Sangha, gefinancieerd door Seydou Natoume
Wij hebben het afgelopen jaar twee prachtige scholen gerealiseerd in de vlakte. Als we er komen puilen de scholen uit van leerlingen. In oktober klaargekomen en nu volop in gebruik. In Senguebengou wordt onder een boom op het schoolplein het contract getekend voor een school die dit jaar gebouwd gaat worden. Een contract is niets nieuws maar dit contract gaat alweer een stap verder in het vastleggen van de verplichtingen van ons en van het dorp, ieder naar vermogen. Er gebeurt dus wel wat ondanks de moeilijke tijd waarin Mali verkeert.
Filmopname tijdens de tweede Prix de Joop
We reizen met Valerie en Marjoleine die onderzoeken of zij een documentaire kunnen maken. Zij zijn voor het eerst in de Dogon en kijken met andere ogen dan Jurriaan en ik. Als ik met hen meekijk valt des te erger op dat de mensen in de Dogon nauwelijk geld hebben en dat er ook nauwelijks middelen zijn om geld te verdienen; dat vooral de vrouwen hard moeten werken en dat het water schaars is en meestal van ver moet komen. Mentaal zijn het moderne mensen maar ze leven fysiek nog steeds in antieke omstandigheden. Ik zie een jongeman op het veld die het stro van de miel samenbindt. Met een intellectueel brilletje ziet hij er uit als een professor. Hij is net afgestudeerd rechten in Bamako en nu tijdelijk in Koundou want in de stad is geen werk. Dit soort mensen zouden werk moeten kunnen vinden in hun geboortestreek om het gebied vooruit te helpen. Misschien dat de crisis in Mali afgestudeerden stimuleert om terug naar de bush te gaan maar dan moet er wel werkgelegenheid ontstaan en niet alleen in het tourisme.
De zakken kunstmest op het fabrieksterrein
In grove lijnen worden de werkzaamheden van SDO en ADI doorgesproken
Vlak voor ons vertrek naar Nederland spreken we in Bamako met een Malinese ondernemer die uit de Dogon komt. Hij heeft een megabedrijf in kunstmest. Dagelijks verlaten 65 vrachtwagens met kunstmest het fabrieksterrein. De ondernemer is een rustige bescheiden man met een sociale instelling. Zijn stelling: Mali is een rijk land maar de Malinees nemen het te gemakkelijk. Hij gaat ons helpen met de bouw van het Praktijk Lyceum in Sangha dat tevens werkgelegenheid zal opleveren. Met het gevoel ‘het kan wel!’ vliegen we opgetogen naar huis.