Jan Joost Peskens
landschapsarchitect, 65 jaar, Amsterdam
In 1979 reed ik (Jan Joost) met Anetty (mijn vrouw) en Willem Snappers in een 2CV dwars door de Sahara naar West en Midden Afrika. Vanuit Burkina Faso reden we op de rotswand van de ‘Falaise de Bandiagarra’ aan. Ik herinner me de rotswand die aan de horizon opdoemde terwijl we om de haverklap een lekke band kregen door de doorns die in het hete mulle zand lagen. Pas in 2008 kwam ik terug in de Dogon. Ik reisde ‘par occasion’ zoals de Fransen zeggen, dus met alle middelen van vervoer die er beschikbaar waren, van Agadir in Marokko door Mauritanië naar Mopti in Mali waar Willem inmiddels was gaan wonen.
Sindsdien kom ik elk jaar in Mali en dat is heel leuk. Vanuit een grote scepsis over ontwikkelingshulp ben ik steeds bezig met de vraag of ontwikkelingssamenwerking nodig is en hoe dat dan moet. Ik heb geen antwoord maar vind wel dat SDO niet slecht bezig is. Ik zit nu in het bestuur van SDO en neem deel aan de zoektocht van SDO naar de meest effectieve manier van samenwerken. Het vertrekpunt is dat we de capaciteiten van de afrikanen niet onderschatten en onze eigen capaciteiten niet overschatten. We werken samen met vele goede mensen en dat geeft ons steeds weer nieuwe inzichten. Ondanks alle spanningen in Mali van de laatste twee jaar is SDO gewoon doorgegaan. Dat schept continuïteit en vertrouwen. Dat inspireert mij.