De eerste ‘Prix de Joop’ was een groot feest om mee te maken. Woensdagmiddag 28 november kregen de 12 vierde jaars studenten metselen de opdracht uitgereikt. De 8 mannen en 4 vrouwen gaan voor het eerst metselen met de geperste aarde stenen. Het vermetselen van deze stenen maakt geen onderdeel uit van het “curriculum” van het onderwijs. Door de wedstrijd krijgen nu toch alle leerlingen de kans om te laten zien wat ze kunnen. Een groot verschil met de betonstenen waar ze normaal mee metselen is dat de stenen als “schoonmetselwerk” moeten worden verwerkt. De muurtjes zullen worden beoordeeld op “hun uiterlijk” de hoogte, de selectie van stenen, de afwerking en breedte van de voegen en vanzelfsprekend of ze mooi “waterpas” zijn. Basil, hoofd van de afdeling en al vanaf het begin betrokken bij het metselonderwijs, is een geduldige, inspirerende leraar.
Donderdag om 7.00 kan er daadwerkelijk gestart worden na een kleine toespraak van de directeur van de school en nog een bemoedigend woord van Basil. De fundering, de sokkel wordt gemaakt van betonstenen waarop het sier ontwerp van de ‘poort’ komt. De muren zijn aanzienlijk kleiner dan we bedacht hadden en ook het idee dat iedere student een eigen ontwerp ging maken was volgens Basil te moeilijk. Ik ben blij dat hij me zo direct corrigeert en uitlegt hoe de opgave er beter uit zal komen te zien. Ook zijn enthousiasme groeit in de daarop volgende dagen. Aan het begin en einde van de dag bezoek ik de school en zie de voortgang. Sommigen pakken het kordaat aan maar zijn wel weer slordig.
Prix de Joop from stichting dogon onderwijs on Vimeo.
Anderen staan af en toe als een kunstenaar van afstand hun werk te aanschouwen om vervolgens nog kleine aanpassingen te doen aan de zojuist “geplaatste steen”. Het metselen langs de draad met stelprofielen zit er nog niet in. Elke steen wordt met de waterpas gelegd. Zaterdag ochtend is er al een leerling helemaal klaar terwijl een aantal nog geconcentreerd de laatste hand leggen; stukadoren met stel profielen van de sokkel en het nog eens geduldig nalopen van de voegen met voegspijker en borstel.
Om 11 uur loop ik met Idrissa, architect in Mopti, Basil en Amatigue rond om de muren te beoordelen. Over de nummer 1 zijn we het eigenlijk heel snel eens. Werkelijk een beeldschone muur waar eigenlijk helemaal niets op aan te merken is. Voor de nummers 2 en 3 is het een stuk lastiger. We zijn eigenlijk allemaal en niet in het minst Basil verbaasd over de hoge kwaliteit. Het is duidelijk een kleine klas met doorzetters die we zeker kunnen gaan inzetten bij de projecten.
Bij de prijsuitreiking, die is aangepast op verzoek van Basil, krijgen alle leerlingen een beloning; naast een geldbedrag, een troffel en een metalen spaan en de nodige werkkleding. In de speech benadruk ik nogmaals het belang van hun opleiding, hun werk en dat ze nu zelf moeten gaan nadenken over de toekomst en het ondernemerschap.
