Het Groene Woestijn Initiatief begon in 2012 met de aanleg van de eerste boszone, meteen al 14 ha groot, met de naam Ecole IDV (Initiative Desert Vert); we moesten alles nog leren. De boompjes groeien langzaam maar zeker, dat hoort bij de bodem – arm zand – en het barre droge klimaat.
Sinds in september gesprekken tussen rivaliserende bewapende groepen plaatsvinden, zijn de gewelddadige incidenten in ons werkgebied gestopt. De gevluchte bevolking keert voorzichtig terug, de mannen gaan overdag naar de dorpen in de vlakte om de schade te herstellen en keren ’s avonds terug naar het ‘moederdorp’ aan de klif. In de afgelopen drie jaren zijn uit vrees voor aanvallen de akkers niet bewerkt geweest; het gras is hoog en dicht gegroeid, want er was ook geen vee om het op te eten. Hoog gras is riskant, het kan een hinderlaag verbergen. Uit veiligheidsoverwegingen staken enkele van de mannen het gras aan – ook om, als de akkers weer bewerkbaar zouden zijn, daarmee een vruchtbaarheidsbijdrage te veroorzaken. Maar het vuur ging op reis, trok langzaam over de vlakte en bereikte na enkele dagen Ecole IDV, dat in de as gelegd werd. Deze oude boszone was nog omheind met houten hekpalen, die mee verbrandden: weg omheining. Maar wat ADI al vermoedde bleek waar: het merendeel van de boompjes verloor wel het blad maar niet het leven: al heel snel botten ze weer uit, een verbazende actie in deze droge tijd.
Als de vrede komt (Djam), komt ook het vee terug: Ecole IDV wacht een groter gevaar. Daarom is besloten de omheining te herstellen, met nieuwe stalen hekpalen en hergebruik van draad en gaas van het oude hek. Dit kan worden gefinancierd met budget dat van 2020 ‘overbleef’, omdat niet alle projecten van het Groene Woestijn Initiatief – ook weer wegens onveiligheid – konden worden uitgevoerd.
