Bij deze onze hartelijke dank voor de financiële en morele support de afgelopen maand. De situatie in Pays Dogon is helaas zorgelijk maar tegelijkertijd is het inspirerend om te zien dat het lokale team ADI veel heeft opgepakt, groeit en ook veel waardering krijgt over de aanpak, de rapportages en de effectiviteit! Er is veel gebeurd de afgelopen weken en met deze nieuwsbrief hopen we iedereen te informeren.
Het belangrijkste is eigenlijk, en dat klinkt wellicht tegenstrijdig voor ons, is de nuchtere “c’est la vie-gedachte”, men pakt het leven en alles weer op. Een ongelofelijke incassering en tegelijkertijd voor ons de inspiratie om nog harder het werk als partner te ondersteunen! De vele hulporganisaties zoals het Rode Kruis, Human Right Watch, artsen zonder grenzen, etc etc zien het leiderschap in het team van ADI dat heeft gezorgd voor enige rust in de organisatie van veel goed bedoelde hulp. Maar de problemen zijn groter. In het totale gebied, ongeveer 2 keer Nederland, wonen ongeveer 1.5 miljoen mensen in ruim 2000 dorpen en gehuchten variërend van 350 mensen tot 3000. Met PPD en ADI hebben we door de vrouwengroepen en scholen ongeveer contact met 100.000 bewoners en zijn we waarschijnlijk de best geïnformeerde organisatie, en dat geeft tegelijkertijd ook veel druk. Er zijn ongeveer 145.000 mensen op de vlucht en overal zal er door verschillende oorzaken een tekort aan voedsel gaan ontstaan waardoor er zoals overal ter wereld meer conflicten kunnen ontstaan. Bij het bezoek van minister Sigrid Kaag aan Mopti eind juni waren in ieder geval de belangrijke burgemeesters uit het gebied (Dogon en Peulh) aanwezig om vooral te benadrukken dat het geen puur etnisch conflict is.
Vanuit de overheid is er nu ook het besef dat de oplossing niet in Bamako gevonden kan worden, daar wordt het vuur alleen maar aangewakkerd. De oplossing moet komen van de lokale bevolking en in het gebied. Er is een grote breed samengestelde delegatie al 5 dagen aan het rond trekken in de Dogon en aan het praten. Wij zijn op allerlei fronten actief, hebben contacten variërend van donoren, Rode Kruis tot ministerie en lokale bestuurders en hopen dat we de dialoog op gang kunnen helpen brengen.
Voor nu is het vooral heel inspirerend om te zien dat ondanks alles de onderwijsprojecten doorgaan, de waterputten en pompen geplaatst worden, de fundering van een epicentra gemaakt wordt, restauraties zijn uitgevoerd, bomen zijn gekweekt, de alfabetisering doorgaat enz. enz… Het leven gaat verder… ongelofelijk maar waar… wat een veerkracht!
